Juf Nina.. de juf die nog moet leren hoe een azerty toetsenbord werkt

Deze week weer een weekje zoals alle andere weken.. al merk ik dat ik elke week steeds meer als juf wordt gezien. Zowel in het 4e leerjaar als in het 1e kleuterklasje. Heel fijn! Ik zeg dan ook: tijd voor het geven van lessen!

Dan kan het onderwijs soms nog zo anders zijn dan in Nederland.. ik krijg wel enorm veel inspiratie ook van mijn mentor. Ze gebruikt enorm veel materialen en ook de opdrachten zijn voor mij soms erg inspirerend. Zo zijn de kinderen vanaf deze week bezig aan een lapbook. Een groot karton met verschillen flappen waar ze knutselen met allerlei informatie over een uitvinder die ze zelf mogen kiezen. Ze mogen zelf weten hoe ze die informatie weergeven in die lapbook, als de informatie maar klopt. Wat ik wel ontzettend lastig vind, is dat de kinderen vrij worden gelaten in het vinden van een uitvinder en informatie, maar als er letters scheef op het karton worden geschreven of de informatie is niet helemaal volledig, zullen de kinderen dat ook echt te horen krijgen. Mijn mentor is dan niet echt boos, maar verheft haar stem op een dusdanige manier naar de kinderen dat kinderen hier toch een beetje verlegen van worden. Ik zou dan denken: Ach, laat ze lekker frutselen met hoe ze alles willen weergeven op die lapbook.. als ze maar leuk bezig zijn en er wat van leren. Maar goed, dat ben ik. Misschien ben ik af en toe ook wel een beetje makkelijk daarin. Naar mijn mening wordt er soms iets te snel negatief gedaan tegen de kinderen.. óf ik ben dat gewoon niet gewend. Kan ook.
De kinderen hebben hier dinsdag en woensdag best lang aan mogen werken en ze worden er ook erg enthousiast van, omdat het echt helemaal van hen is. Al de opdrachten die mijn mentor met de kinderen doet, krijg ik ook allemaal mee op papier. En dan zegt ze ook wel eens: allé ja, misschien kunt ge daar ook nog iets mee in Nederland eh? En daar heeft ze absoluut gelijk in. Ze maakt en verzint veel opdrachten ook zelf, dus ik ga er zeker wat aan hebben! Ik ben al ontzettend veel nieuw materiaal rijker.

Volgende week ga ik mijn eerst les geven! Ik vind het best spannend.. niet zo zeer het lesgeven.. maar meer wat mijn mentor ervan gaat vinden. Ik wil namelijk absoluut niet dat zij het gevoel krijgt dat zij het verkeerd doet en ik even alles kom veranderen hier. Ik probeer me daarom ook zoveel mogelijk aan te passen aan de manier die de kinderen gewend zijn, maar doe het voor een deel ook op de manier die ik gewend ben. Wat ik wel weet is dat ik uit mijzelf wel meer complimenten geef tijdens de les. Mijn mentor kwam ook met een superleuk idee: we gaan volgende week werken met een complimentenbingo. De kinderen krijgen allemaal een bingokaart met verschillende complimenten en als de leerkracht het compliment tegen een kind zegt, mag hij of zij dit compliment doorkrassen. Zo moeten de leerkrachten letten op het geven van complimenten aan de kinderen en de kinderen worden enthousiast van de complimenten die ze krijgen. Ben heel benieuwd hoe dit gaat werken, zowel voor mijn mentor en mij als voor de kinderen.

Zoals ik al vertelde mochten de kinderen van het 4e leerjaar op de computers om informatie te zoeken. Ik moest ze af en toe wel even assisteren met bijvoorbeeld zoekwoorden bij google. Ook kreeg ik regelmatig de vraag: ‘Juf, hoe typ je de dubbele punt?’ en dan stond ik daar: ‘uh ja, dat weet ik ook niet.’ Kon ik aan elk kind gaan uitleggen dat de toetsenborden in Nederland een beetje heel erg anders zijn. Werkelijk álle tekens zijn anders.. en ook staan sommige letters anders. Ik typte dus net zo snel als die kinderen. Humoristisch was het wel, want de kinderen zeiden dan af en toe: ‘Juf, je typt allemaal rare letters.’

Het blijft me verbazen hoeveel die kinderen uit het eerste kleuterklasje al zelf kunnen. Afscheid nemen van papa of mama is voor sommige kleintjes ’s ochtends (ohnee, ‘voormiddag’) nog best moeilijk en ook als er een aantal kinderen na school ’s middags (dat heet dan weer ‘namiddag’) moeten blijven, gaan er altijd een paar huilen (of ‘wenen’). Steeds meer kleutertjes gaan mijn naam onthouden. En na de donderdag ben ik altijd weer 3 miljoen knuffels rijker.

Woensdag kwamen papa en mama langs op mijn kamer en zijn we het centrum in geweest, o.a. naar kasteel Gravensteen. Was er al wel langs gelopen, maar we hebben het ook vanbinnen bezocht. Verder hebben we nog een beetje rondgelopen langs de kerken en de kathedraal van Gent en 's avonds nog een hapje gegeten!

Tot volgende week,

Nina